Prije tačno dvije decenije, 2. juna 2000. godine, glavna tužiteljka Haškog tribunala Karla Del Ponte, izjavila je u Savjetu bezbjednosti da nema osnova za pokretanje istrage o eventualnim zločinima NATO-a tokom bombardovanja Jugoslavije.
Pored krajnje diskutabilnih optužnica koje je Tužilaštvo podizalo, targetirajući dominantno srpsko političko i vojnokomandno rukovodstvo, odnos prema bestijalnom teroru NATO-a nad jednom suverenom i međunarodno priznatom državom, predstavlja pravni skandal svoje vrste, ali i izrazito opasan presedan.
Podsjetimo, zločinačko bombardovanje Jugoslavije je trajalo 78 dana i za to vrijeme je, prema procjeni Vlade Srbije, ubijeno najmanje 2 500 ljudi. Nedavno objavljeni zvanični podaci Ministarstva odbrane Srbije govore i o 1 008 ubijenih vojnika i policajaca. Ranjeno je i povrijeđeno preko 12 000 ljudi. Država je pretrpjela ogromna razaranja. Ukupna materijalna šteta iznosila je oko 100 milijardi dolara.
Karla Del Ponte, u međuvremenu, priznala grešku i revidovala stav?
Nekoliko godina kasnije, u svojoj autobiografskoj knjizi „Lov, ja i ratni zločinci“, Karla del Ponte je priznala da nije zadovoljna izrečenom odlukom Komisije koju je formiralo Tužilaštvo sa ciljem da pronađe odgovor na pitanje da li se ubijanje civila i bombardovanje civilnih objekata od strane NATO alijanse može kvalifikovati kao zločin po Međunarodnom humanitarnom pravu.Del Ponteova je izjavila kako su, pri formiranju predmeta i kasnije u istrazi, NATO i njene članice, očigledno, krili informacije o izboru ciljeva, kao i potraživanu dokumentaciju.
Saopštila je i to da je imala, u jednom trenutku, i simpatije prema Miloševiću prilikom njegovog ispitivanja prvog čovjeka NATO-a u Evropi Veslija Klarka, koji je prisustvovao suđenju u statusu svjedoka. Naravno, sudija Ričard Mej, ubrzo je prekinuo Miloševića i zabranio mu dalje ispitivanje, zbog čega je, navodno, bila razočarana.
Djecu vam oprostiti nećemo!
Među žrtvama zločinačke NATO agresije, posebnu pažnju budi i stravičan broj od 89 ubijene djece. Uprkos činjenici da je svako ubistvo precizno dokumentovano, sa fotografijama iz porodičnih albuma, fotografijama leševa i obdukcionim nalazima, niko iz međunarodne zajednice nije preuzeo odgovornost za njihovu preranu, nasilnu smrt. Štaviše, posmatrani su kao kolateralna šteta. Kada je u pitanju Crna Gora, desetak sručenih projektila na limski most u varošici Murino usmrtilo je troje učenika Osnovne škole „Petar Dedović“ – dvije djevojčice: Oliveru Maksimović i Julijanu Brudar; ali i jednog dječaka: Miroslava Kneževića.
Međunarodno pravo bačeno pod noge!
Uvreženo mišljenje pravne struke kvalifikuje NATO bombardovanje kao agresiju koja je prekršila norme međunarodnog prava – čineći ratni zločin, zločin protiv čovječnosti i zločin protiv mira. Upotreba kasetnih bombi, osiromašenog uranijuma, gađanje hemijskih postrojenja i slično, doveli su u pitanje samu prirodu međunorodnog prava i legitimisali nasilje kao načelnu normu. Aktuelni režim u Podgorici nije se libio da postane člnica NATO-a, bez konsultovanja građana i uprkos svemu.
Napišite svoj komentar!