Prije 20 godina počela je krvava bitka na karauli Košare: 200 srpskih vojnika borilo se protiv nekoliko hiljada terorista OVK

Prije tačno dvadeset godina, udružene snage terorističke Oslobodilačke vojske Kosova, vojske Albanije i NATO, zajedno sa američkim snagama koje su davale vazdušnu podršku pokrenule su napad na karaulu Košare na srpsko-albanskoj granici.

Na pravoslavni Veliki petak, te 1999. godine, u 03.00 počeo je "lažni napad" sa albanske strane u pravcu karaule Morina, kako bi se interventne jedinice VJ odvukle u tom pravcu, da bi se oko 04.30 časova ta vatra prenijela na karaulu Košare, uz masovni napad pešadije terorističke OVK.

Svega 200 vojnika VJ na redovnom odsluženju vojnog roka, starih 19 i 20 godina, branilo je položaj od napada 2.000 terorista OVK i regularne Vojske Albanije, a borili su se i Srbi dobrovoljci iz inostranstva i Kozaci.

PLAN OVK BIO NASILNI PRODOR NA KIM I OTKRIVANJE POLOŽAJA PRIPADNIKA VJ

OVK i NATO planirali su iznenadan napad kroz karaulu Košare i prodor ka Metohiji, poslije čega bi zauzeli Đakovicu i presjekli linije VJ između Đakovice i Prizrena. Njihov krajnji cilj je bio da zauzmu čitavu Metohiju i natjeraju VJ da se otvoreno sukobi sa njima kako bi se otkrio njihov položaj što bi omogućilo NATO avijaciji da ih bombarduje.

Vatra je bila otvorena od strane regularne Vojske Albanije prema pograničnim položajima VJ. Albanci su napadali u tri pravca, prvi je bio prema vrhu Rase Košares, drugi je bio prema karauli Košare i treći prema vrhu Maje Glave. Tokom artiljerijskog granatiranja, otprilike 1.500 pripadnika OVK je neprimjećeno prišlo granici.

Krvava bitka je trajala tokom cijelog dana, da bi poslije podne OVK zauzeo vrh Rase Košares, a narednog dana i Maja Glavu, posijle čega je nastavio granatiranje karaule Košare. Vojnici VJ su morali da se povuku, a iako su pripadnici OVK ušli u napuštenu karaulu, dublji prodor na Kosovo i Metohiju, što je bio osnovni cilj napada, nije izveden.

Pripadnici VJ su se povukli prema drugoj liniji odbrane ispod karaule. Te pozicije su bile lakše za odbranu. Tokom sljedećeg dana su stigla i pojačanja za Vojsku Jugoslavije u ljudstvu i u artiljerijskom oruđu. Jedna grupa pripadnika OVK se nalazila iznad pozicija VJ da bi ometala i presijecala komunikacije i uspjela je da uništi jedno borbeno vozilo.

OVK i NATO planirali su iznenadan napad kroz karaulu Košare i prodor ka Metohiji, poslije čega bi zauzeli Đakovicu i presijekli linije VJ između Đakovice i Prizrena.

Tokom noći, OVK je napao pozicije VJ na vrhu Opljazu, pokušavajući da slomi otpor vojnika VJ, međutim, svi napadi su odbijeni uz velike gubitke sa strane napadača, iako su imali podršku albanske artiljerije.

Slijedećih dana OVK je pokušavao da slomi otpor druge odbrambene linije VJ ali ni ti napadi nisu imali uspeha.

Naša vojska je odolijevala napadima sve do 14. juna 1999. godine kada se Vojska Jugoslavije na osnovu Kumanovskog sporazuma sa snagama KFOR-a povukla sa Košara. NATO je ušao na Kosovo pod imenom KFOR kao mirovna snaga, dok je OVK (bar formalno) razoružan.

CRNI BILANS: POGINULO 108 PRIPADNIKA VOJSKE SRBIJE

Odbrana Košara spriječila je kopnenu invaziju na Srbiju i onemogućila prekid komunikacija među srpskim formacijama, slažu se vojni stručnjaci. Poginulo je 108 srpskih vojnika, od kojih 18 oficira i podoficira, 50 redovnih vojnika, 13 rezervista i 24 dobrovoljca, među kojima i jedan ruski dobrovoljac.

Sama karaula udaljena nekoliko stotina metara od granične linije na vidnom mjestu, bila je laka meta i često se dešavalo da teroristi sa granične linije ispale rafal na karaulu i pobjegnu.

Česte su bile i zasjede u kojima je stradalo nekoliko pripanika VJ, a gotovo svakodnevna pojava pokušaja prenošenja manje ili veće količine oružja i municije iz Albanije na Kosovo i Metohiju. Glavninu graničnih jedinica činili su vojnici na redovnom odsluženju vojnog roka koji su služili vojsku od marta 1998. godine i imali su uglavnom po 19 ili 20 godina.