Najavljena je sanacija magistralnog puta Trebinje- Ljubinje, za koju bi, iz budžeta Srpske, trebalo da bude izdvojeno oko 10 miliona maraka. Rok za završetak radova- tri godine. Pa,bolje ikada nego nikada...
Najavljena je i rekonstrukcija puta Nevesinje- Berkovići- Bileća, rekonstrukcija magistralnog puta u Bileći, rehabilitacija saobraćajnica u Nevesinju. Za most u Trebinju koji bi trebalo da se gradi u sklopu obilaznice od Podgljivlja do Aleksine Međe preduzeće “Hidroelektrane na Trebišnjici” trebalo bi da izdvoje 12 miliona maraka. Gradnja mosta, kažu nadležni, počinje tokom ove godine.
Kada bi sve ovo bilo realizovano bio bi to početak jedne nove epohe za Hercegovinu koja je, do sada, bila na margini.
Da li je to bilo zato što se o Hercegovini ne vodi računa ili možda zato što oni koji su trebali da kandiduju projekte iz Hercegovine i govore o ovdašnjim problemima to nisu činili ili su bili- tihi?
Devet poslanika iz Izborne jedinice 9. sjedi u klupama najvišeg zakonodavnog tijela u Republici Srpskoj- Narodnoj skupštini Republike Srpske. Sedam njih je iz Istočne Hercegovine koju, pored grada Trebinja, čine opštine Bileća, Gacko, Nevesinje, Berkovići, Ljubinje i Istočni Mostar.
Ima ih sasvim dovoljno da mogu da kandiduju bitne projekte za ovaj dio Republike Srpske i da život stanovnika Hercegovine učine boljim i kvalitetnijim.
Poslanika iz Hercegovine bilo je i u ranijim sazivima Republike Srpske. Imali su priliku, i oni i ovi sadašnji, da govore, predlažu, bore se za interes regije iz koje dolaze ili grada i opština u kojima žive.
Međutim, malo je toga učinjeno za Hercegovinu.
Prije svega putne saobraćajnice su loše. I lokalne, ali i ona najvažnija- magistralni put Trebinje- Ljubinje koja jedina Trebinje povezuje sa glavnim gradom Republike Srpske- Banjom Lukom.
U brojnim predizbornim kampanjama političarima su „usta bila puna“ obećanja o toj saobraćanici i njenoj rekonstrukciji.
Kampanje se završe, izbori prođu, a put Trebinje- Ljubinje ostane- ne isti nego gori.
I onda krene „ paljba“, s pravom, nezadovoljnog naroda. U zavisnosti od toga koga ko podržava ili simpatiše okrivljuju se pojedinačno određene ličnosti iz političkog života, posebno iz reda političara iz Hercegovine.
I, oni i imaju najveću odgovornost i obavezu da, makar, potenciraju probleme ove regije.
U novom sazivu Narodne skupštine Republike Srpske mogu da se čuju rasprave o problemima u Hercegovini i njenim prioritetima, ali, opet, ne onako kako bi trebalo i što bi, u konačnici, dovelo do realizacije nekih bitnih projekata.
Hercegovački poslanici ponekad, svojim diskusijama, relaksiraju ostale u Skupštinskoj sali, ali i širi auditorijum koji skupštinsko zasijedanje prati u direktnim prenosima, izazivajući smijeh svojim „nastupima“.
Narodu Hercegovine to nije smiješno. Ovdje ima mnogo problema. I infrastrukturnih, ali i egzistencijalnih. Samo iz Trebinja više od 1500 ljudi je otišlo u Dubrovnik da zaradi svoju koru hljeba. Neki su, iz istog razloga otišli i dalje. Oni nemaju vremena ni da gledaju sjednice Skupštine, a i da to čine, ne bi im bilo smiješno.
Da li je neko od političara učinio nešto protivzakonito, ima li odgovarajuću školu ili ne, da li su optužbe drugog „političkog tabora“ argumentovane ili ne- pitanje je kojim treba da se bave nadležne institucije.
Poslanici iz Hercegovine bi, u Narodnoj skupštini Republike Srpske, trebalo da zanemare lične animozitete, partijske različitosti, neke, možda i lične frustracije, i da , zajednički , učine sve da kandiduju i obezbijede sredstva za projekte čija bi realizacija olakšala život Herecgovcima.
Narod Hercegovine nije dementan. Pamti mnogo. Od završetka posljednjeg rata, dakle, u protekle skoro dvije i po decenije, vlast u Srpskoj činile su različite partije i njihovi lideri. Vlast se mijenjala,a Hercegovina ostajala- kakva je i bila.
Za te dvije i po decenije završen je jedan veliki projekat u ovom dijelu Srpske- put preko prevoja Čemerno. Istorijski projekat za Hercegovinu.
Ali, Hercegovina i Hercegovci zaslužili su i više i bolje.
Devet poslanika koji predstavljaju Hercegovinu imaju priliku da učine više za svoj kraj. Neki pokušavaju, a neki i uspijevaju da učine nešto.
Ima i onih hercegovačkih poslanika koji su usta u Narodnoj skupštini Republike Srpske otvorili samo kada zijevaju. Ali, to ih ne sprečava da otvore novčanik i u njega uredno stave novac od poslaničkog dodatka.
Krajnje je vrijeme da opravdaju povjerenje naroda koji ih je birao da zastupaju interese regije iz koje dolaze,a i omogućio im da uživaju u svim benefitima koje poslaničko mjesto omogućava. Ovo drugo im odlično “ide od ruke”. U osnovnoj ulozi- zastupanju interesa, neki se još nisu “snašli”.
Napišite svoj komentar!